تاریخچه

سپتامبر 1962 در شمال ایران زمین لرزه در منطقه بوئین زهرا اتفاق می افتد. بیش از 12 هزار نفر جان خود را از دست دادند.  هزاران خانه ویران شد. حادثه ای تلخ برای جان باختگان که باعث تولد برنامه جهانی غذا شد: با اینکه این نهاد تنها چند ماه است که به وجود آمده،  به سرعت برای بازماندگان 1500 تن گندم، 270 تن شکر و 27 تن چای می فرستد.

با اینکه برنامه جهانی غذا به طور آزمایشی و برای ارائه کمک غذایی توسط سازمان ملل متحد و به درخواست دوییت آیزنهاور (رییس جمهور وقت آمریکا) تاسیس شد، در سه سال آینده مجددا مورد ارزیابی قرار می گیرد. با افزایش بحران، این آزمایش ارزشش را ثابت می کند. طوفان در تایلند باعث رانش شدید زمین می شود. الجزایر تازه مستقل شده باید پناهندگانی که با جنگ به این کشور آمده اند را به خانه هایشان برگرداند و به آنها غذا دهد. در همه این موارد، برنامه جهانی غذا وارد عمل می شود. مأموریت برنامه جهانی غذا کمک اضطراری ولی در عین حال توانبخشی است. اولین برنامه توسعه در سال 1963 برای نوبانی ها در سودان راه اندازی شد.

همان سال، اولین پروژه ی "غذا در مدرسه" برنامه جهانی غذا در توگو تایید شد. "اصل کمک غذایی" به عنوان یک مرکز کمک اضطراری و توسعه جا می افتد. در سال 1965، برنامه جهانی غذا به عنوان یک برنامه سازمان ملل متحد به رسمیت شناخته شد. و تا زمانی که "کمک چندجانبه غذا در دسترس و مطلوب واقع شود، ادامه می یابد".

در دهه های بعد، نقش برنامه جهانی غذا تقویت پیدا می کند. بحران هایی که در طول سال ها پدیدار شده است، نشان دهنده شيوع مرگبار گرسنگی است که وجدان بشریت را تحت تاثیر قرار می دهد. اما فاجعه انعطاف پذیر است. در لجستیک کمک های غذایی، انقلابی رخ داده است. در طول قحطی طولانی که در دهه 1970 غرب ساحل را تحت تأثیر قرار داده بود، برنامه جهانی غذا از همه چیز در قدرت خود استفاده کرد تا به افراد نیازمند کمک کند. از ماشین تا شتر و از رودخانه تا جاده. سی هواپیمای باری، که از 12 نیروی هوایی ملی به وجود آمده، به پرواز درآمدند.  قحطی سال 1984 در اتیوپی بیشتر ذهن را درگیر خود می کند و به معنای آن است که برنامه جهانی غذا 2 میلیون تن مواد غذایی توزیع می کند. در سال 1989، عملیات لایف لاین در سودان راه اندازی شد: تعدادی از آژانس های سازمان ملل متحد و موسسات خیریه در کنار یونیسف، و برنامه جهانی غذا 1.5 میلیون تن مواد غذایی را در جایی که امروز به آن سودان جنوبی می گوییم، توزیع کردند. 20 فروند هواپیما، روزانه سه بار کمک رسانی غذایی می کردند که تا به امروز بزرگترین عملیات در تاریخ است. این کار جان صدها هزار نفر را نجات داد.

در اواخر دهه 1990، آزادی برای بسیاری از کشورها همزمان با سختی و خرابی همراه شد. فقر یک فضای متحد برای بلایای طبیعی، جنگ و فروپاشی دولت ها را تشکیل می دهد. در پرونده برنامه جهانی غذا، تعادل میان برنامه های توسعه و مداخله در شرایط بحران دائم در حال جابجایی است. نسل کشی رواندا به دلیل تجزیه یوگسلاوی اتفاق افتاد. مجددا برنامه جهانی غذا آنجاست. در سال 1999 و در کشور کوزوو برنامه جهانی غذا شبکه ای از نانوایی های سیار را به وجود آورد. با گذشت یک دهه، اجماع جهانی بر این عقیده است که با گرسنگی نمی توان در محاصره جنگید؛ دلیل اصلی آن باید حل شود.  با پیوستن به پروتکل کیوتو، جهان به تأثیر تغییرات اقلیمی پی برد: و مفهوم جدیدی به پروژه های طولانی مدت برنامه جهانی غذا اضافه شد. دیدگاه ها عمیق تر شد. مشارکت ها چند برابر شد. سازمان های مردم نهاد نقش خود را در فعالیت های توسعه ای و بشردوستانه تثبیت کردند. برنامه جهانی غذا وظیفه پویایی این فرآیندها را به عهده دارد و به طور فزاینده ای برای همسو سازی تلاش های همه جانبه برای مبارزه با گرسنگی است.

سال 2000 اهداف توسعه هزاره، اولین طرح جهانی برای جهانی بدون فقر، گرسنگی و مشکلات مرتبط بود. برای دستیابی به موفقیت قابل اندازه گیری، تلاش ها متحد تر می شوند. بسیاری از کشورها استانداردهای حکومتی را بهبود میبخشند، درحالیکه برخی با ناامنی و درگیری دست و پنجه نرم می کنند. فقر شدید از بین می رود. این دهه اما از بحران انسانی بزرگ خالی نمی ماند (سونامی آسیا در سال 2004 و زلزله سال 2010 در هائیتی، هر دو نیازمند مداخله های گسترده هستند)، اما برنامه جهانی غذا راهی برای استفاده از خلاقیت را می یابد. با وجود نوسازی های زیاد، مأموریت های  مفهومی و تکنولوژیکی آژانس تکامل می یابد. کمک های غذایی، رویکرد جامع تر و طولانی تری به نیازهای تغذیه ای جوامع می دهد. کمک نقدی و کوپن ها به عنوان یک مکمل توانمند برای توزیع مواد غذایی به صورت غیرمستقیم ظاهر می شود. اولین خط هوایی بشردوستانه در جهان به نام UNHAS متولد می شود. سیستم های نظارتی جدید و مجتمع اجازه می دهد تا برنامه جهانی غذا به ارزیابی چشم انداز امنیت غذایی با دقت بی سابقه ای دست یابد. در هنگام بحران برنامه جهانی غذا روابط مخابراتی را مدیریت می کند و پشتیبانی لجستیکی از همه ی آژانس های سازمان ملل متحد و سازمان های مردم نهاد را تضمین می کند. سیستم های دیجیتال توسعه یافته اند که به طور قابل توجهی بهبود بهره وری عملیاتی را به همراه دارند و همانطور که در زمین لرزه نپال در سال 2015 دیده شد، مردمی که نیاز به غذا داشتند در عرض چند ساعت آن را دریافت کردند. سال قبل آن، با شیوع ویروس ابولا در غرب آفریقا، جامعه بشردوتاستانه به واسطه ی گروه لجستیکی تحت مدیریت برنامه جهانی غذا، توانست متحدتر از همیشه در بحران حاضر شده و فعالیت کند.  "طرح های قابل اجرا برای تأمین کمک های غذایی" در سازمان پیشگام بشردوستانه جهان ریشه دوانده است.

امروز، WFP بزرگترین سازمان های بشردوستانه در جهان است که جان انسان ها نجات داده و زندگی آنها را تغییر می دهد. هنگامی که بحران اتفاق می افتد، علایم و سرعت بزرگ شدن بحران در چشم به هم زدنی اتفاق می افتد؛ و هنگامی که بحرانی در حال وقوع نباشد، برنامه جهانی غذا به طور خستگی ناپذیر می کوشد تا تغذیه و امنیت غذایی را تقویت کند. حضور میدانی این سازمان عمیق است با درکی بی نظیر از عملیات هایی برای تامین نیازهای غذایی. 

چالش های باقی مانده: 800 میلیون نفر هنوز گرسنه هستند. و اگر تصویب آرمان های توسعه پایدار فرصتی برای خوش بینی ایجاد کند، تداوم منازعه در سوریه و نقاط دیگر، همچنان جای ناراحتی باقی می گذارد. حتی برای کمک به قربانیان، جنگ و یا برآورده ساختن نیازها، برنامه ی جهانی غذا با دولت های ملی، جامعه مدنی، دیگر شرکا و آژانس های مرتبط سازمان ملل متحد  تلاش می کند تا دشواری های بیشتری را از بین ببرد. فردا می تواند روشن تر باشد - اما امروز نیز باید روشن باشد. وعده روزهای بهتر برای جهانیان و برنامه جهانی غذا با یک فوریت در دستور کار این سازمان قرار داده شده است.